بررسی فرسایش تونلی (پای پینگ) در اراضی لسی مناطق شمالی استان گلستان

لس ها یکی از مهمترین واحدهای رسوبی کواترنر ایران قلمداد می شود. که به لحاظ ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی از رسوب زایی و فرسایش پذیری زیادی برخوردار می باشد.در این پژوهش با استفاده از روشهای آزمایشگاهی خاکها به این اصل پی بردیم که میزان وقوع و پراکندگی فرسایش تونلی در مناطق شمالی استان گلستان حد فاصل ۳ منطقه مورد اشاره(دو حوضه آبخیز اترک و گرگان رود در حوضه های مورد بررسی ما که در این پژوهش قرار گرفته اند) از شدت بیشتری نسبت به مناطق جنوبی که شاهد فرسایش خندقی هستیم می باشد. بنابراین می توان اینگونه بیان داشت که : میزان عمق حفره ها با میزان سدیم، شوری وکلسیم دارای رابطه مستقیم و با میزان ماده آلی، اسیدیته ودرصد اشباع رابطه معکوس دارند .همچنین طول ترک با میزان نسبت جذب سدیم، کلسیم، گچ، اسیدیته و شوری خاک دارای رابطه ای مستقیم وبا میزان ماسه وماده آلی رابطه عکس دارد. سطح حفره در این فرسایش های رخ داده شده با میزان ماسه و سیلت دارای رابطه مستقیم و با میزان رس معکوس می باشد.

کلیدواژه ها:

لس ، فرسایش ، فرسایش تونلی ، شمال گلستان