تاثیر هوشمندی رقابتی بر عملکرد سازمانی با میانجیگری انعطاف پذیری از دیدگاه مدیران کانونهای ورزشی آموزش و پرورش شهر تبریز

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هوشمندی رقابتی بر انعطاف پذیری و عملکرد سازمانی از دیدگاه مدیران کانونهای ورزشی آموزش و پرورش شهر تبریز میباشد. جامعه آماری مدیران کانونهای ورزشی ۸۴ نفر بوده که به صورت نمونه گیری کل شمار انتخاب شدند؛ نهایتا۸۰ نفر از مدیران کانونهای ورزشی پرسش نامه ها را تکمیل نمودند. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و از نظر هدف کاربردی میباشد. ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه؛ هوش رقابتی گلدستون (۲۰۰۹)، پرسشنامه انعطاف پذیری کانترسی (۲۰۱۵) و پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت (۲۰۰۹) است. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید متخصص تایید و پایایی از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۷۱۴و ۰/۷۹۴و ۰/۹۰۱ حاصل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی(آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و رگرسیون چندگانه و مدل ساختاری(PLS استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که هوشمندی رقابتی تاثیر معناداری برعملکرد نداشته ولی تاثیر مثبت معناداری بر انعطافپذیری دارد و با وجود تایید اثرگذاری مثبت انعطاف پذیری بر عملکرد، نقش میانجی آن بر هوشمندی رقابتی و عملکرد تایید نشد. همچنین از تاثیر مولفه های هوشمندی رقابتی بر انعطاف پذیری مشخص شد که مولفه های هوشمندی رقابتی به اندازه ۱۸,۴درصد از تغییرات متغیر انعطاف پذیری سازمانی را تبیین میکند و فقط مولفه فرصت بازاریابی در سطح p<۰,۰۵ معنادار است، بعلاوه مولفه های هوشمندی رقابتی به اندازه ۱۷,۷درصد از تغییرات متغیر عملکرد سازمانی را بیان نموده و فقط مولفه فرضیات اصلی در سطح P<۰,۰۵ معنادار است. مولفه های انعطاف پذیری به اندازه۳۱درصد از تغییرات متغیر عملکرد سازمانی را تبیین میکند. مولفه یکپارچگی در سطح p<۰,۰۱ معنادار بوده و با مقدار ۰/۳۰۲ از برازش کلی متوسط مدل پژوهش میباشد.

کلیدواژه ها:

هوشمندی رقابتی ، انعطافپذیری سازمانی ، عملکرد سازمانی ، کانون ورزشی