مشارکت بخش خصوصی به عنوان پیشران توسعه سرمایه گذاری در حوزه زراعت چوب کشور

سرمایه گذاری، یکی از ضرورت ها و الزامات مهم برای توسعه پایدار اقتصادی و دستیابی به اهداف توسعه است. سیاست گذاران اقتصادی با استفاده از سیاست های کلان اقتصادی، سرمایه گذاری و تشکیل سرمایه، بخش خصوصی را هدایت و با ایجاد انگیزش هایی، سرمایه گذاران را به انجام پروژه های سرمایه گذاری ترغیب می کنند.تصمیمات سرمایه گذاری توسط بخش خصوصی، به دلیل بالا بودن کارایی و انگیزه های سودجویی، تخصیص بهینه و عوامل تولیدی را در پی خواهد داشت. بسیاری از اقتصاددانان معتقدند یکی از وظایف مهم دولت ها، ایجاد شرایط ایمن از لحاظ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برای بخش خصوصی در جهت سرمایه گذاری های مولد تلقی می شود.یکی از مهم ترین حوزه های سرمایه گذاری، حوزه تولید چوب است. امروزه، افزایش جمعیت و اهمیت استفاده از فراورده های چوبی در زندگی مردم موجب افزایش تقاضا و به دنبال آن موجب بالا رفتن نیاز صنایع چوبی کشور شده و این امر موجبات کمبود چوب در کشور را فراهم نموده است. از سوی دیگر، محدودیت های زیست محیطی و لزوم حفظ ذخایر جنگلی، بهره برداری از جنگل ها را محدود نموده و کاشت درختان تندرشد در خارج از اراضی جنگلی با هدف تولید چوب، در اولویت قرار گرفته است.مهم ترین ضرورت رویکرد به توسعه کاشت صنوبر و سایر گونه های تندرشد، افزایش چوب مورد نیاز کشور است. بررسی ها نشان می دهند، در صورتی که برای تامین نیازهای مصرفی چوب کشور، راه حلی عاجل طراحی نشود، بسیاری از کارخانه های صنایع چوب کشور دچار ورشکستگی می شوند، وابستگی کشور به واردات افزایش می یابد و هزینه نهایی برای مصرف کنندگان در بخش های مختلف به ویژه فرهنگی، مسکن و خدمات تشدید می شود. از سوی دیگر، فشار بهره برداری مجاز و غیرمجاز از جنگل های طبیعی شمال کشور، افزایش خواهد یافت (جلیلی و همکاران، ۱۳۸۶).