تبیین جریان ادبیات مهاجرت در رمان روایت محور «کور سرخی» اثر «عالیه عطایی»

ردپای ادبیات مهاجرت به سالیان بسیار دور بر می گردد، اما ورود مولفه های آشکار ادبیات مهاجرت در آثار داستانی پس از جنگ جهانی اول و دوم نمود بیشتری یافت. ادبیات مهاجرت به آثاری اطلاق می شود که راوی تجربه زندگی در فضاهایی متفاوت از فرهنگ و کشور خود را به همراه مشکلات ناشی از آن را بازگو کرده است. جستار حاضر به روش تحلیلی- توصیفی به بازنمایی مولفه های ادبیات مهاجرت در رمان «کورسرخی» نوشته« عالیه عطایی» پرداخته است. عطایی افغانستانی تبار است و در آثارش مولفه های مهاجرت بسیار پررنگ است. بحران هویت، بی آشیانگی، نوستالژیا، در حاشیه بودن، سیال بودن مکان و زمان و زبان از مولفه های شایان ذکر در این اثر است.کور سرخی روایت جان و جنگ است، نه روایتی که به صورت من و ما روایتی بازگو شده است.سعی این پژوهش ابتدا بیان تئوری های مرتبط با مهاجرت و ادبیات مهاجرت است و در ادامه تحلیل و توصیف مولفه های ادبیات مهاجرت در اثر مذکور است.

کلیدواژه ها:

"ادبیات مهاجرت" ، "روایت" ، "عالیه عطایی" ، "کورسرخی" ، " افغانستان"