بررسی تاثیر میکروسیلیس بر دوام، مقاومت و کارایی بتن خودتراکم سبک در محیط اسید سولفوریک

تلاش برای کاهش وزن بتن منجر به تحقیقات گسترده در مورد بتن سبک شده است. کاهش وزن بتن ممکن است منجر به کاهش وزن سازه و در نتیجه کاهش نیروی وارده به آن شود. در این مطالعه، اثر میکروسیلیس بر خواص بتن خودتراکم سبک در فازهای تازه و سخت شده و دوام آن در محیط اسید سولفوریک بررسی شده است. آزمایش های بتن تازه شامل جریان اسلامپ، T۵۰، جعبه L و وزن مخصوص و آزمایش های مقاومت فشاری در حالت عادی و محیط اسیدی و کاهش وزن در حالت اسیدی برای نمونه های سخت شده بررسی شده است. نتایج نشان داد با افزایش درصد میکروسیلیس، کارپذیری بتن خودتراکم در هر سه آزمایش جریان اسلامپ، T۵۰ و جعبه L کاهش یافت اما تمامی طرح ها در محدوده خودتراکمی قرار گرفتند. با افزایش درصد میکروسیلیس تا ۱۲ درصد، افزایش مقاومت و پس از آن کاهش مقاومت مشاهده شد. بیشترین افزایش مقاومت نسبت به نمونه شاهد ۸۰ درصد بوده است. تمامی طرح ها در سن ۲۸ روزه به مقاومت بتن سازه ای رسیده اند و می توان از آنها برای استفاده در مقاطع سازه ای هم استفاده کرد. بتن خودتراکم سبک ساخته شده با سبکدانه اسکوریا بعد از قرارگیری در محیط اسید سولفوریک کاهش مقاومت چشمگیری تا سن ۷ روزه نداشته است و بیشترین کاهش مقاومت از سن ۷ تا ۲۸ روزه اتفاق افتاد. نمونه های بتن سبک قرار گرفته در محیط اسیدی از اولین روز قرار گیری در محیط اسیدی تا سن ۹۰ روزه آن کاهش وزن داشتند و با گذشت زمان کاهش وزن بیشتری مشاهده شد که بیشترین کاهش وزن حدود ۸ درصد بوده است.

کلیدواژه ها:

بتن سبک ، بتن خودتراکم ، دوام بتن ، سبکدانه اسکوریا ، میکروسیلیس ، اسید سولفوریک.