مقایسه سیاست افزایش کارایی با سیاست افزایش قیمت برق در ایران با استفاده از مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر

یکی از هدف های سیاست گذاری در ایران، مصرف بهینه انرژی از جمله انرژی الکتریکی است که برای نیل به این هدف دو دسته سیاست افزایش کارایی و افزایش قیمت برق مطرح می شود. در این مقاله تلاش شده است دو سیاست فوق در غالب یک مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر با یکدیگر مقایسه شده و اثر هر سیاست بر متغیرهای کلیدی نظیر مصرف برق و انرژی، سطح فعالیت های تولیدی، نرخ ارز، صادرات و واردات بررسی شود. اگرچه انتظار می رود سیاست افزایش کارایی همانند سیاست افزایش قیمت برق سبب کاهش مصرف شود اما سیاست افزایش ده درصدی کارایی به دلیل وجود اثرات بازگشتی نه تنها سبب کاهش مصرف نشده بلکه باعث افزایش ۷/۴ درصدی مصرف برق شده این در حالی است که سیاست افزایش ده درصدی قیمت برق سبب کاهش ۰۲/۰ درصدی مصرف برق می شود. افزایش مصرف برق پس از افزایش کارایی این حامل به دلیل افزایش سطح فعالیت تولیدی بخش های اقتصاد و افزایش صادرات است. همچنین اثر این دو سیاست بر مصرف بخش های مختلف اقتصادی متفاوت است اما مصرف بخش های تولید برق، تولید فلزات اساسی و کشاورزی با اعمال هر دو سیاست، کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

مصرف برق ، افزایش کارایی ، اثرات بازگشتی ، قیمت برق ، تعادل عمومی محاسبه پذیر