زیبایی نور و روشنایی در قدرت معماری

جایگاه نور از ترکیب فرهنگ، مذهب و هنر ایرانی در طول زمان، نقش بسته است. نور به عنوان اصلی ترین عامل پویایی یک فضای داخلی مطرح می شود که انسان در هر حالتی به آن نیازمند می باشد. بهره گیری از نور، سایه و نور غیرمستقیم در طراحی فضاها سبب افزایش تاثیر محیط بر افراد می گردد. نور به چشمان ما دیدن عطا می کند، انگیزه سازی بزرگ و تجربه ای زندگی آفرین می باشد که هنرمندان و معماران آن را به عنوان عنصر اولیه خود مورد استفاده قرار می دهند. نور نه تنها نقش مهمی در ارزش گذاری بر عناصر معماری دارد، بلکه یکی از عوامل مهم تعیین کننده فضا نیز محسوب می شود. نور در دگرگونی ماهیت فضایی و کالبدی تاثیری بسیار دارد. بنابراین بحث نور و پرداختن به آن می تواند در مباحث زیبایی شناسی و هنر، جایگاه ویژه ای داشته باشد. ازجمله علوم و هنرهایی که می توان به نقش نور در آن اشاره داشت، هنر معماری است که بحث مفصلی را درزمینه روند بهره گیری از نور طبیعی به خود اختصاص می دهد. در هنر معماری، نور یکی از اجزایی است که کنار عناصر و مفاهیم دیگر از قبیل ساختار، نظم فضایی، مصالح، رنگ و... مطرح می شود و در طراحی به عنوان یک عنصر مجزا باید نقش خود را ایفا کند. یکی از مهم ترین مشخصه های نور طبیعی، توالی و دگرگونی آن در طول روز است که باعث حرکت و تغییر حالت در ساعات مختلف می شود. در این راستا در این مقاله سعی شده است تا نور و روشنایی در معماری مطرح و ارائه داده شود. هدف از انجام این پژوهش، نشان دادن روشی کامل و گویا برای وظایف و تاثیرات و کاربرد نور و نقش آن در معماری، جهت های تابش نور طبیعی و تاثیر آن در معماری، روشنایی و نیازهای انسان و روشنایی در معماری است.

کلیدواژه ها:

فضا ، نور طبیعی ، نور مصنوعی ، نور ، روشنایی ، معماری.