واکاوی روایت ادبی در معماری (مطالعه موردی: تفکر انسان با رویکرد معماری معاصر)

قرن بیست و یکم به عنوان عصر دانش فنی توسعه یافته، گردش سریع اطلاعات و ثبات نسبی اقتصادی، زمانی است که در آن فرآیند تسریع شده و ساده شده طراحی و ساخت ساختمان ها اغلب از تامل در کیفیت معماری به دست آمده خالی است. برخورد تجاری سازه های جدید منحصرا از طریق منشور عوامل عددی (شامل مساحت کف قابل استفاده، هزینه های اجرا و بهره برداری) آسیب شناسی است. بسیاری از پیشرفت های جدید فقط تقلیدی از ساختمان های مجاور یا الگوهای دیگر با کیفیت مشکوک هستند. اینها عبارتند از: رستوران های زنجیره ای، مراکز خرید، یا مسافرخانه های کوهستانی در مناطق پست (که معمولا در لهستان یافت می شوند). آنها تز نایجل کوتس را تایید می کنند: ما در باتلاق نقل قول های بی معنی زندگی می کنیم. این مقاله پیوندهای بین معماری و روایت ادبی را ارائه می کند که توصیف آن، تفکر انسان را در مورد معماری معاصر غنی می کند. اینها شامل ابزارهای مورد استفاده در روایت های ادبی و معماری است: نقل قول ها، استعاره ها، چشم انداز (و کانونی سازی)، گذشته نگری و پیش بینی. ساختمان نیز با قواعد نحوی و معنایی مطابقت دارد، مفهوم رویداد بیش از پیش به هنر ساختمان سازی وارد می شود و عامل زمان در آن بیش از پیش نمایان می شود. در عصر تغییرات سریع در فضا، دوام دیگر پیش نیاز یک ساختمان نیست، در حالی که تاکید بیشتری بر "تعامل" آن با کاربر است. داستان معماری به سمت دیالوگ پیش می رود.

کلیدواژه ها:

معماری ، روایت ادبی ، تفکر انسان ، معماری معاصر ، فضا ، ساختمان.