تحلیل فضایی شاخص های شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا در کلانشهر مشهد

شهر هوشمند یک اکوسیستم پیچیده فشرده از فناوری اطلاعات و ارتباطات است که در آن هدف جذاب تر و پایدارتر کردن شهرها و مکان های بی نظیر برای نوآوری و کارآفرینی است. فراگیر شدن حسگرهای دیجیتال و سیستم های کنترل دیجیتال برای مدیریت زیرساخت های شهری کاربردهایی متعددی را ممکن کرده است که در این میان، اینترنت اشیا به عنوان راهکاری برای ارائه خدمات جدید و افزایش سطح تعاملات تجلی یافته است که با پیشرفت و توسعه این فناوری مادر همه جوانب زندگی بشر متحول خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر تحلیل فضایی شاخص های شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا در سطح منطقه های سیزده گانه کلا نشهر مشهد است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی، به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی_تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در آن اسنادی (کتابخانه ای) و میدانی (پرسشنامه) است. حجم نمونه آماری شامل شهروندان ساکن منطقه های سیزده گانه کلانشهر مشهد است که با توجه به جمعیت ۳۰۶۲۲۴۲ نفر در سال ۱۳۹۵، ۱۷۱ پرسشنامه برآورد و به دنبال آن پرسشنامه ها با توجه به جمعیت هر منطقه به روش تصادفی توزیع شده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها و اطلاعات از نرم افزار SPSS، روش های تصمیم گیری چند معیاره مانند MEREC وCOCOSO و روش معادله های ساختاری (Smart PLS) بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که منطقه های ۹، ۱ و ۴ به ترتیب بالاترین و منطقه های ۳، ۱۲ و ۱۰ پایین ترین سطح برخورداری از شاخص های شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا را در شهر مشهد دارند. بر اساس نتایج آزمون معادله های ساختاری PLS متغیر دولت هوشمند با ضریب تاثیر کل (۵۲۳/۱) بیشترین تاثیر را بر شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا داشته است و سپس به ترتیب مولفه های اقتصاد هوشمند (۲۵۶/۱)، شهروند هوشمند (۸۹۵/۰)، محیط هوشمند (۶۸۷/۰)، تحرک هوشمند (۶۲۲/۰) و زندگی هوشمند (۱۶۰/۰) بر شهر هوشمند مبتنی بر اینترنت اشیا موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

: شهر هوشمند ، اینترنت اشیا ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، کلانشهر مشهد