بررسی نقش ماهیت فضایی مکان در افزایش تعاملات اجتماعی

یکی از مهم ترین مواردی که در بیان مشخصه های انسان ذکر می شود، نسبت آن با مکانی خاص است . مکانها به ما معنا می دهند، باعث به یادآوردن گذشته مان می شوند، مانند عنصری مهاری از متمایل شدن به هر طرف در زمان حال جلوگیری می کنند و می توانند الهام بخش آینده ای متفاوت باشند. در مکانهایی که ما متولد شدیم و برای ادامه حیات، مطالعه ، کار، سفر و... با آنها در تعامل هستیم ، همه و همه بر ما اثر می گذارد و می تواند ما را تغییر دهد. حضور پررنگ انسانها در مکان، کیفیتی است که رسیدن به آن بسیار مشکل است ، اما بدست آوردن چنین مکانی یک ویژگی بدون خطاست . هنگامی که مردم دوستانشان را می بینند و با همسایگان خود احوالپرسی می کنند، و ارتباطی دوسویه با غریبه ها برقرار می کنند، آنها احساس قوی تری پیدا می کنند به محل و به جامعه خود و به جایی که ترویج این نوع از فعالیت های اجتماعی است وابسته می شوند. بدیهی است ، ایجاد یک فضای کارآمد و موفق به مقدار قابل توجهی از تلاش نیاز دارد. روش ابن پژوهش از نوع کاربردی و نحوه جمع آوری اطلاعات از نوع اقدام پژوهی بوده است . طبق مطالعات صورت گرفته در پژوهش حاضر، انگیزش و تعامل اجتماعی انطباقپذیری های طبیعی مطلوب، امکان بقای بهتر بعضی از موجودات را نسبت به موجودات دیگر فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای معماری ، هویت مکان ، کیفیت محیط ، الگوی رفتاری