رابطه بین حمایت اجتماعی وامید به زندگی با اضطراب مرگ و اضطراب کرونا سالمندان در دوران پسا کرونا

پژوهش حاضر با عنوان رابطه بین حمایت اجتماعی وامید به زندگی با اضطراب مرگ و اضطراب کرونا سالمندان در دورانپسا کرونا ، از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش، جزء پژوهش های توصیفی ازنوعهمبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه سالمندان (۶۰ تا ۸۰ سال) شهرستان جویبار که تعداد ۶۲۰۶ نفر می باشند. حجم نمونهآماری با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد ۳۶۱ نفر که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای (بر حسب جنسیت)انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده های پژوهش چهارپرسشنامه استاندارد ارزیابی حمایت اجتماعی واکس (۱۹۸۶)، امیدبه زندگی اسنایدر (۱۹۹۱)، اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) واضطراب کرونا (CDAS) در نمونه ایرانی علیپور و همکاران (۱۳۹۹) بود. تجزیه و تحلیل داده ها، در بخش آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، با استفاده از برنامه نرم افزار آماری SPSS۲۲ انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد: ۱- بینحمایت اجتماعی با اضطراب مرگ سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد. ۲- بین حمایت اجتماعی با اضطرابکرونا سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد. ۳-بین امید به زندگی با اضطراب مرگ سالمندان در دوران پسا کرونارابطه وجود دارد. ۴-بین امید به زندگی با اضطراب کرونا سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، امید به زندگی ، اضطراب مرگ ، اضطراب کرونا