بررسی وضعیت تدارکات نظامی (لجستیک) و مدیریت استراتژیک در ایران باستان (مطالعه موردی امپراتوری هخامنشیان)

بررسی وضعیت تدارکات نظامی (لجستیک) به عنوان یکی از حوزه های کارکردی لجستیک و سیستم لجستیکی به شمار می رود و اهمیت والایی دارد. هدف این پژوهش بررسی وضعیت تدارکات نظامی و مدیریت استراتژیک در دوران هخامنشیان است. روش تحقیق حاضر متکی بر روش تحقیق تاریخی و از نوع کاربردی و با روش توصیفی-تحلیلی است که عمدتا مبتنی بر مطالعه میدانی و کتابخانه ای است. قلمرو این تحقیق دوران هخامنشی در سیطره حکومتی این پادشاهان را در برمی گیرد. پرسش محوری پژوهش حاضر این است که وضعیت تدارکات نظامی و مدیریت استراتژی دوران هخامنشیان چگونه بوده است؟ نتایج پژوهش نشان می دهد که شیوه نبرد در زمان هر پادشاه و دوره ای با تغییراتی روبه رو می شد. الگوی لجستیکی در زمان مقتدرترین پادشاهان هخامنشی یعنی کوروش، داریوش و خشایارشاه مبتنی بر تسلط منطقه­ای، تحکیم قدرت در پیرامون، حفظ ارتباط پیرامون با مرکز، ایجاد و گسترش تجارت اداره می شد، بدین گونه ارتش هخامنشیان نیز متشکل از سپاهیان مناطق مختلف بود که هرکدام فرماندهی جدا و پرچمی ویژه داشتند. دوره هخامنشیان صفوف ارتش بسیار پیچیده بوده است و این خود حاکی از پیشرفت سیستم های نظامی در آن روزگار است. بر این اساس، اقدامات لجستیکی در بحران هایی نظیر جنگ، فعالیت هایی نظیر تامین تجهیزات، انبارداری و نگهداری، مدیریت ناوگان، حمل ونقل ابزار و مواد، مدیریت دارایی ها، مدیریت امکانات، امنیت، مدیریت اطلاعات و ارتباطات را شامل می شد.

کلیدواژه ها:

امپراتوری هخامنشیان ، تدارکات نظامی (لجستیک) ، مدیریت استراتژیک