تدوین مدل مدیریت بحران در اماکن ورزشی بر اساس سیستم پشتیبان تصمیم

این پژوهش با هدف تدوین مدل مدیریت بحران در اماکن ورزشی بر اساس سیستم پشتیبان تصمیم انجام شد. این پژوهش از لحاظ ماهیت جزو پژوهش های اکتشافی-بنیادی بود که با استفاده از رویکرد کیفی و راهبرد اشتراوس و کوربین انجام شد. اعضای هیئت علمی دانشگاه ها، مدیران فدراسیون های ورزشی و وزارت ورزش و جوانان و همچنین متخصصان حوزه ی ورزش جامعه ی آماری پژوهش را تشکیل دادند. که ۲۱ نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند در این مطالعه برای گرد آوری داده ها از دو روش کتابخانه ای (مرور کتب، مقالات، پایان نامه ها، اسناد و گزارش های رسمی و...) و میدانی (مصاحبه با اعضای نمونه پژوهش) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها براساس نظریه داده بنیاد و در سه گام شامل کدگذاری باز ، کدگذاری محوری و مرحله کدگذاری انتخابی با استفاده از نرم افزار Maxqda انجام شد. بر اساس یافته ها پژوهش این موارد شناسایی شد: شرایط علی شامل (محیط متغیر، افزایش بحران های ملی و بین المللی ، پیوند ورزش با جامعه و...) شرایط زمینه ای شامل (بهبود مهارت های نیروی انسانی، داشتن برنامه راهبردی و عملیاتی و....) عوامل مداخله گر شامل (ضعف های ساختاری، ضعف نیروی انسانی، مشکلات اقتصادی و تجهیزاتی و..) پدیده محوری شامل (استفاده از DSS در مدیریت بحران، تدوین الگوی مدیریت بحران در سازمان های ورزشی)، راهبردها (تدوین الگوی راهبردی مدیریت بحران، مدیریت بحران، شناسایی بحران های احتمالی و...) و پیامدها شامل (حفظ منابع و زیرساخت ها، واکنش سریع تر سازمان در مقابل بحران، و...).

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، اماکن ورزشی ، سیستم پشتیبان تصمیم