مروری بر شیوه ها و مولفه های افزایش ضریب هدایت حرارتی در نانوسیالات

نانوسیال ها، در مقایسه با سیالات پایه شان، خواص حرارتی بیشتری دارند. ضریب هدایت حرارتی نقش حیاتی در تعیین قابلیت انتقال حرارت نانوسیالات دارد. این مقاله، مروری بر ادبیات مربوط به روش ها و اجزای مورد استفاده برای افزایش ضریب هدایت حرارتی در نانوسیال ارائه می کند. ابتدا سازوکار افزایش هدایت حرارتی نانوسیالات معرفی می شود، سپس با بررسی روش های مختلف، بینش های مختلف در مورد چگونگی افزایش ضریب هدایت حرارتی نانوسیالات مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. روش های موردبحث شامل انتخاب نانوذرات، اصلاح سطح و بهینه سازی اندازه نانوذرات است. علاوه بر این ها، این مقاله اثر انتخاب سیال پایه، اثر هم ترازی در نانوذرات مغناطیسی، تاثیر pH سیال پایه، اثر سورفکتانت ها، اثر حلال ها و پیوند هیدروژنی، اثر لزجت و اثر دما را نیز بررسی می کند. نشان داده شده است که با در نظر گرفتن این پدیده ها در جریان نانوسیال می توان نتایج دقیق تری به دست آورد. یافته های این مطالعه به ایجاد یک بینش در مورد سازوکار های افزایش انتقال حرارت خصوصا هدایت حرارتی و توسعه سیستم های انتقال حرارت کارآمدتر کمک می کند و فرصت هایی را برای نوآوری بیشتر در زمینه نانوسیالات فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

نانوسیال ، ضریب هدایت حرارتی ، بهبود انتقال حرارت ، هم ترازی نانوذرات مغناطیسی ، اندازه و شکل ذرات