تحلیل حق مالکیت زن بر نفقه با توجه به ماده ۲۲ قانون حمایت از خانواده و مقایسه آن با قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی

بر اساس ماده ۲۲ قانون حمایت از خانواده هرگاه مهریه در زمان وقوع عقد تا یکصد و ده سکه تمام بهار آزادی یا معادل آن باشد، وصول آن مشمول مقررات ماده (۲) قانون اجرای محکومیت های مالی است. چنانچه مهریه، بیشتر از این میزان باشد در خصوص مازاد، فقط ملائت زوج ملاک پرداخت است. رعایت مقررات مربوط به محاسبه مهریه به نرخ روز کماکان الزامی است.، بنظر می رسد فلسفه ایجاد ماده ۲۲ قانون حمایت خانواده جدید، برای جلوگیری از زندان رفتن مرد در صورت عدم پرداخت مهریه زوجه در مهریه های بسیار سنگین و نامتعارف است، قید جمله (در زمان وقوع عقد) این نکته را می رساند که اگر بعد از وقوع عقد نکاح، زوجین در عقدی جداگانه بر افزایش مهریه تراضی کنند، این مقدار افزایش یافته مشمول مقررات این ماده نیست و ملاک اعمال این ماده، مقدار مهریه ای است که در زمان وقوع عقد مورد تراضی قرار گرفته است. باتوجه به تصویب قانون جدید نحوه اجرای محکومیت های مالی در سال ۹۵، ماده (۲) مورد اشاره در ماده ۲۲ قانون حمایت خانواده مربوط به قانون قدیم می باشد و در حال حاضر ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی جایگزین آن شده است. مطابق ماده فوق الذکر زوجه فقط تا ۱۱۰ سکه بهار آزادی یا معادل آن می تواند به استناد ماده ۳ قانون نحوی اجرای محکومیت های مالی تقاضای بازداشت و حبس شوهر را داشته باشد. مستفاد از ماده ۳ قانون نحوی اجرای محکومیت های مالی، اگر شوهر در مهلت ۳۰ روز ازتاریخ ابلاغ اجرائیه دادگستری دادخواست اعسار از مهریه را در یکی از دفاترخدمات قضایی به طرفیت زوجه ثبت کند، زوجه نمی تواند شوهر را تا تعیین نتیجه پرونده اعسار از مهریه، حبس نماید. نسبت به مازاد مهریه ۱۱۰ سکه بهار ازادی یا معادل آن، زوجه دیگر به هیچ عنوان نمی تواند شوهر را بابت عدم پرداخت مازاد مهریه حبس کند. اما اگر شوهر ملائت مالی داشته باشد و اموالی غیر از مستثنیات دین از او یافت شود، حکم این ماده مانع استیفای مازاد مهریه نیست و زوجه می تواند این اموال را به نفع خود توقیف کند.

کلیدواژه ها:

مهریه ، قانون حمایت از خانواده ، ملائت مالی ، مستثنیات دین