اثر علف کش پاراکوات بر فعالیت آنزیم های اکسیدانی و استرس اکسیداتیو در ماهی بنی (Mesopotamichthys Sharpeyi)

پاراکوات یک علف کش پرمصرف در کشاورزی در سرتاسر دنیا است که از طریق آبهای جاری، زهکشی و سمپاشی مستقیم وارد آب های سطحی می شود. پاراکوات ممکن است از توسط ماهی جذب شده و باعث افزایش استرس اکسیداتیو، تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) و فعالیت سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی شود. در تحقیق حاضر به مطالعه اثر این علف کش بر سطح استرس اکسیداتیو و آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت کبد ماهی بنی (Mesopotamichthys Sharpeyi) پرداخته شد. به همین منظور ماهیان در ۳ گروه به ترتیب با ۰/۳۷، ۰/۷۴ و ۱/۱۱ میلی گرم در لیتر به مدت ۹۶ ساعت با پاراکوات مواجهه شدند اما گروه چهارم به عنوان کنترل در معرض پاراکوات قرار نگرفت. سپس نمونه های کبدی جداسازی و جهت سنجش مالون دی آلدهید (MDA)، سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون (GSH) استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین میزان کبدی آنزیم CAT در گروه های ۰/۷۴ و ۱/۱۱ میلی گرم در لیتر نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار نشان دادند (۰/۰۵>P). میزان SOD تنها در گروه ۱/۱۱ میلی گرم افزایش معنادار نشان داد (۰/۰۵>P). غلظت GSH و MDA در گروه ۰/۷۴ و ۱/۱۱ میلی گرم در لیتر پاراکوات نسبت به گروه کنترل تغییر معنادار نشان داد (۰/۰۵>P) اما در گروه ۰/۳۷ میلی گرم تغییرات معنادار نبود. این نتایج نشان داد که پاراکوات در غلظت های بالا سمی بوده و پتانسیل آن را دارد که فعالیت های بیوشیمیایی در ماهی بنی را مختل کند.

کلیدواژه ها:

استرس اکسیداتیو ، آنتی اکسیدان ، Mesopotamichthys Sharpeyi ، پاراکوات