بررسی رابطه بین مهارت پرسشگری با تفکر خلاق با نقش میانجی خودکنترلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر کرمان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت پرسشگری با تفکر خلاق با نقش میانجی خودکنترلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر کرمان بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف یک پژوهش کاربردی و به لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی ناحیه یک شهر کرمان می باشند حجم جامعه ۶۷۸۹ نفر (۳۲۸۲ نفر دختر و ۳۵۰۷ نفر پسر) است. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای (دختر و پسر) تعداد ۳۶۴ نفر دانش آموز (۱۷۶ نفر دختر و ۱۸۸ نفر پسر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش جهت جمع آوری اطلاعات سه پرسشنامه تفکر خلاق ولچ و داول (۲۰۰۲)، مهارت پرسشگری حیدری (۱۳۹۲) و پرسشنامه خود کنترلی تانجی (۲۰۰۴) بودند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از شاخص هایی همچون جداول فراوانی، انحراف معیار با نرم افزار SPSS۲۳ و در آمار استنباطی از معادلات ساختاری شاخص های ضریب آلفای کرونباخ و معیار پایائی ترکیبی (CR) معیار میانگین واریانس استخراج شده (AVE) ضرایب معناداری t- value و ضریب تعیین و آزمون سویل با نرم افزار smart pls استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین مهارت پرسشگری با تفکر خلاق با نقش میانجی خودکنترلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر کرمان رابطه وجود دارد. همچنین بین مهارت پرسشگری با تفکر خلاق و خودکنترلی دانش آموزان رابطه وجود دارد و بین خودکنترلی با تفکر خلاق دانش آموزان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت پرسشگری ، خودکنترلی ، تفکر خلاق.