اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودسرزنش گری و حافظه فعال نوجوانان

هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر دو ساختار مرتبط با شناخت یعنی سرزنش خود و حافظه فعال در نوجوانان بود. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان شامل ۳۰ نفر (دو گروه ۱۵ نفره) از نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ ساله بودند که داوطلب شرکت در مطالعه بودند. آنها به مقیاس سطوح خودسرزنش­گری تامپسون و کانتینرها (۲۰۰۴) و مقیاس حافظه فعال وکسلر (۱۹۴۵) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. گروه تجربی در یک برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به مدت ۸ جلسه ۲ ساعته شرکت کردند و گروه کنترل بدون مداخله بود. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که مداخله ذهن آگاهی بر خودسرزنشگری (۰۰۱/۰=P) و حافظه کاری (۰۰۱/۰=P) در گروه آزمایش تاثیر معنادار دارد (۰۵/۰ > P). نتیجه ­گیری: در یک نتیجه­گیری کلی می­توان بیان کرد که آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی می­تواند در برنامه های درمانی و روان شناختی برای افزایش حافظه فعال و کاهش خودسرزنشگری در نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

mindfulness ، working memory ، self-blame ، adolescents ، ذهن آگاهی ، حافظه کاری ، خودسرزنشگری ، نوجوانان