اثربخشی روایت درمانی بر شادکامی مادران با کودکان دارا ی اختلال نقص توجه و بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت درمانی بر انگ اجتماعی وشادکامی مادران کودکان با اختلال نقص توجهو بیش فعالی بود. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شاملکلیه مادران ۳۰ - ۳۵ ساله شهر تبریز در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه آماری شامل ۳۰ مادر بود که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمونبا استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد مورد ارزیابی قرارگرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای یک روز درهفته، برنامه روایت درمانی را دریافت کردند، اما اعضای گروه کنترل هیچ اموزشی را دریافت نکردند. داده های حاصل از پژوهشاز طریق تجزیه و تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد بررسی قرارگرفتند. یافته ها نشانداد، روایت درمانی بر شادکامی (P<۰/۰۰۱)،تاثیر دارد. باتوجه به نتایج بهدست آمده در این پژوهش میتوان گفت که، روایتدرمانی میتواند نشانگان شادکامی را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، شادکامی ، کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی