آشنایی زدایی و کارکرد آن در دیوان فهمی استرآبادی

آشنایی زدایی یکی از شگردهای آفرینش شعر است به عبارتی دیگ همه شگردها و فنونیاست که شاعر یا نویسنده آگاهانه از آن ها بهره می برد تا نوشته خود را در نظر مخاطبانخود برجسته و بیگانه نماید و نخستین بار توسط فرمالیست های روسی (شکلوفسکی منقدشکل گرای روسی) مطرح گردید که هدف اصلی از آن را جلوگیری از تکرار واژگان؛ترکیبات و تصاویر کلیشه ای در متون ادبی دانسته اند. این تحقیق، پژوهشی توصیفیتحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در آن به شیوه اسنادی و بر پایه اطلاعات کتابخانه ایاست. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل کارکرد شیوه های آشنایی زدایی در دیوان فهمیاسترآبادی با تکیه بر دیدگاه های فرمالیست ها در زمینه هنجارگریزی می باشد. اشعار اینشاعر قرن دهم هجری, از جنبه های ادبی و زبانی است. بررسی های به عمل آمده در اینمقاله نشان می دهد که فهمی استرآبادی از روش آشنایی زدایی بسیار بهره برده است و بهاین روش زبان شعری خود را برجسته نموده است.

کلیدواژه ها:

آشنایی زدایی ، هنجارگریزی ، برجسته سازی ، فرمالیسم ، فهمی استرآبادی