بررسی اجمالی پتانسیل استان خوزستان جهت اجرای طرح های شورورزی

در معرض خشکسالی بودن ایران از یک طرف و قرار گرفتن بیش از %۹۰ مساحت کشور در منطقه خشک و کم آب از طرف دیگر باید باعث شود تا سالی که بارندگی بیش از متوسط سالانه است و در اصطلاح ترسالی نامیده می شود، غیر عادی جلوه کند. در این میان استان خوزستان به دلیل توسعه صنایع، طرح های کشاورزی وسیع و ... یکی از تولیدکنندگان بزرگ زه آب در بخش کشاورزی و فاضلاب و پساب در بخش های شرب و صنعت می باشد. هم چنین در استان خوزستان منبع اصلی تامین آب، آب های سطحی (رودخانه ها) بوده که تغییرات شرایط آب و هوایی به خصوص کاهش ریزش های جوی و بالا بودن تبخیر میزان آب های سطحی را تحت تاثیر قرار داده است. نیاز فزاینده به غذا و افزایش محصولات کشاورزی و در نتیجه آن افزایش تقاضا برای آب از یک سو و اثرات زیان بار محیط زیستی زه آب های کشاورزی بر زیست بوم های طبیعی و منابع آبی پذیرنده از سوی دیگر، جستجوی روش ها و فنونی به منظور کاهش اثرات دفع زه آب را سبب شده است. در برخورد با مسئله زه آب مدیریت حائز اهمیت می باشد. با توجه مطالب ذکر شده اهمیت استفاده مجدد از زه آب به خوبی روشن می شود. بررسی ها نشان دادند که در استان زه آب هایی با هدایت الکتریکی از ۰/۶۹ تا ۵۰ دسی زیمنس بر متر و دبی زه آب های تولیدی بین ۰/۲ تا ۴۲ مترمکعب بر ثانیه وجود دارد. این زه آب ها کاملا مناسب طرح های شورورزی می باشد. از کشت گیاهان علوفه ای تا گیاهان دارویی و تولید برخی آبزیان مانند؛ آرتیما، جلبک، علف های آبزی و ... قابلیت تولید را در استان خوزستان دارا می باشند. توسعه شورورزی ازجمله مسائلی است که بایستی در مقیاس زمانی و مکانی مختلف و به صورت جامع دیده شود. زیرا همواره توسعه با تغییرات اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی همراه است. با توجه به اهمیت موضوع در استان خوزستان مقاله حاضر به بررسی اجمالی پتانسیل استان خوزستان به لحاظ اجرای طرح های شورورزی می پردازد.

کلیدواژه ها:

زه آب ، شورورزی ، خوزستان ، خشکسالی