برنامه ریزی بلندمدت برق در ایران در چارچوب توافقنامه پاریس
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 35
فایل این مقاله در 49 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEMR-13-49_005
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
یکی از بزرگ ترین چالش های جهانی در چند دهه اخیر که به صورت چشمگیری افزایش یافته است، مسئله تغییرات اقلیمی است. از مهم ترین علل ایجاد تغییرات اقلیمی می توان به انتشار گازهای گلخانه ای به ویژه CO۲ ناشی از مصرف سوخت های فسیلی اشاره کرد. ایران با انتشار ۷۴۵ میلیون تن CO۲ در سال ۲۰۲۰ رتبه ششم آلوده کننده کشور جهان قرار دارد. بر اساس گزارش ترازنامه انرژی حدود ۳۰ درصد از کل انتشار کربن ایران متعلق به بخش نیروگاه های تولیدکننده برق می باشد. ازاین رو، هدف اصلی این مطالعه، برنامه ریزی بلندمدت عرضه و تقاضای برق جهت کاهش میزان انتشار کربن مطابق تعهدات ایران در قالب توافقنامه پاریس است. برای این منظور، در سمت عرضه برق، از مدل MESSAGE جهت برنامه ریزی سیستم تولید برق با در نظر گرفتن پتانسیل های تجدیدپذیر در طی دوره ۲۰۲۱-۲۰۵۰ استفاده شده است و در سمت تقاضای برق، با استفاده از مدل ARDL مقادیر تقاضای برق تحت سناریوهای اصلاح یارانه قیمتی، پیش بینی شده و در برنامه ریزی بلندمدت سیستم عرضه برق کشور مورداستفاده قرارگرفته است. نتایج حاصل از مدل ARDL نشان می دهد که اصلاح کامل یارانه قیمت برق منجر به کاهش ۱۰ درصدی تقاضای برق در طول دوره برنامه ریزی می شود. لذا سیاست اصلاح یارانه می تواند در کنترل سمت تقاضا تا حدودی موثر باشد. نتایج حاصل از مدل MESSAGE حاکی از آن است که استفاده از پتانسیل های تجدیدپذیر شناسایی شده در استان های مختلف در برنامه ریزی سمت عرضه برق، تاثیر بسزایی در دستیابی ایران به تعهدات خود مطابق توافقنامه پاریس دارد. بااین حال، انتشار CO۲ در بخش برق ایران در کوتاه مدت قابل کنترل نیست و میزان انتشار دی اکسید کربن تا ۱۰ سال آینده (۲۰۲۰-۲۰۳۰) نه تنها کاهش نمی یابد بلکه میزان انتشار آن افزایش می یابد. اما در بلندمدت (یعنی بازه زمانی ۲۰۵۰-۲۰۴۰)، انتشار CO۲ به میزان چشمگیری قابل کنترل است. نتایج نشان می دهد در صورت برنامه ریزی سیستم برق کشور مطابق با سناریو منتخب (تکنولوژی های سبز همراه با اصلاح یارانه قیمت برق)، سهم تکنولوژی های تجدیدپذیر می تواند از ۶% در سال ۲۰۲۰ به ترتیب به ۱۵%، ۵۰% و ۷۸% در سال های ۲۰۳۰، ۲۰۴۰ و ۲۰۵۰ افزایش یابد. بنابراین، انتشار کربن در بخش تولید برق در سال های ۲۰۴۰ و ۲۰۵۰ نسبت به سال ۲۰۲۰ می تواند به ترتیب ۲۰% و ۵۴% کاهش یابد.
کلیدواژه ها:
Climate Change ، Paris Agreement ، Energy Subsidy ، Renewable Potential ، MESSAGE Model ، ARDL Model ، تغییرات اقلیمی ، توافق نامه پاریس ، یارانه انرژی ، پتانسیل های تجدید پذیر ، مدل MESSAGE ، مدل ARDL
نویسندگان
حسین حافظی
Kharazmi university
سیاب ممی پور
Kharazmi university
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :