بررسی الگوهای بارگذاری جانبی مختلف برای رسیدن به الگوی بارگذاری بهینه در قاب فولادی متوسط 10 طبقه

مطابق ضوابط توصیه شده در آیین نامه های متداول بارگذاری لرزه ای سازه ها توزیع بارجانبی در ارتفاع سازه ها معمولا با استفاده از پاسخ دینامیکی خطی تعیین شده حال آنکه در زلزله های قوی المانهای سازه ای تغییر شکل های غیر خطی بزرگی را تجربه می کنند و پاسخ های خطی به هیچ وجه معرف عملکرد واقعی سازه ها در زلزله نمی باشد. بنابراین این سوال مطرح می گردد که چگونه می توان الگوی بازگذاری جانبی مورد استفاده در طراحی لرزه ای سازه ها را اصلاح نمود تا در هنگام زلزله وقوع حداقل خرابی در سازه تضمین گردد. طراحی بر اساس عملکرد روشی است که در چند سال اخیر بیشترین توجهات را در زمینه طراحی لرزه ای سازه ها به خود معطوف کرده است. در روش طراحی بر اساس عملکرد، عملکرد غیر خطی اجزای سازه مورد بررسی قرار می گیرد به همین علت می توان رفتار واقعی تری از سازه ها، نسبت به قبل، در صورت وقوع یک لرزه مشخص، به دست آورد. می توان الگوی توزیع مقاومت سازه را به گونه ای تعیین نمود که سازه کمترین میزان خرابی را متحمل گردد. در این تحقیق به منظور دستیابی به الگوی توزیع مقاومت بهینه می بایست سازه تحت دینامیکی غیر خطی تحت هر یک از رکوردهای زلزله قرار گیرد و در طی یک عملیات بهینه سازی سختی طبقات به گونه ای اصلاح شود تا توزیع جانبی نسبی در طبقات یکنواخت گشته و از آنجا به الگوی توزیع مقاومت بهینه برسیم.

کلیدواژه ها:

توزیع بهینه مقاومت ، تئوری تغییر شکل های یکنواخت ، الگوی بارجانبی ، تحلیل استاتیکی غیر خطی ، تحلیل دینامیکی غیر خطی