نقش منابع انسانی دررویکرد استعدادیابی و پرورش استعداد ورزشی:مطالعه تطبیقی

نظام استعدادیابی مناسب ورزشی اغلب به عنوان عامل مهمی در موفقیت ورزشی کشورها در سطح رقابت های مهم بین المللی تلقی می شود.البته باید اذعان داشت که استعدادیابی،جهت دهی و گزینش نهایی رشتهورزشی در ورزشکاران یک فرایند چند بعدی و پیچیده می باشد.از طرفی هم امروزه شاهد این مسئله هستیم که مدیران ورزشی کشورها،موفقیت یا عدم موفقیت ورزشی ورزشکاران در سطح بین للمللی را مستقیما مرتبط بااستعدادیابی علمی و بموقع ورزشی قلمداد می کنند.در عصر حاضر،کشور هایی که منابع انسانی بیشتری دارند در مقایسه با کشورهایی که جمعیت کمتری دارند از رویکردهای متفاوتی برای استعدادیابی ورزشی بهره میبرند.پیشینه تحقیقات نشان می دهد که کشورهایی که منابع انسانی نامحدودی دارند سعی می کنند که موارد ذیل را در امر استعدادیابی مد نظر داشته باشند:گزینش عمومی و طبیعی ورزشکاران در مراحل ابتدایی ورزشیکه در این میان مربیان نقش گزینش کننده ورزشکاران را ایفا می کنند و دانشمندان ورزشی به عنوان دستیاریا ناظر در کنار انها به ارائه مشاوره می پردازند.نحوه ارزیابی ورزشکاران در این سیستم به صورت خاص بوده وبه خاطر منابع انسانی نامحدود،فرایند پرورش استعداد فقط برای یک رشته ورزشی خاص صورت می گیرد.درمقابل،کشورهایی که منابع انسانی محدودی دارند از روش های علمی برای گزینش ورزشکاران بهره می برند. نقش دانشمندان علمی در این نوع نظام استعدادیابی بسیار پررنگ می باشد.علاوه بر این،محدودیت منابع انسانیباعث شده است که فرایند پرورش استعداد برای ورزشکاران در چند رشته ورزشی صورت گیرد.مربیان در این نظام دستیار و مشاوره دانشمندان علمی می باشند.) 1(.با در نظر گرفتن دو نظام استعدادیابی،مطالعه حاضر به مقایسه تطبیقی فرایند استعدادیابی و پرورش استعداد در چند کشور دارد.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، استعدادیابی ورزشی