مطالعه آزمایشگاهی تزریق غیرامتزاجی گاز در سنگهای کربناته

هدف از این مطالعه بررسی اثر دبی جابجایی، نفوذپذیری ماتریس، اثر نیروی ثقلی و اثر آب همازد بر روی مکانیزم ریزش ثقلی می باشد. ریزش ثقلی یکی از مهمترین مکانیزمهای تولید نفت در مخازن ترکدار می باشد. تزریق گاز ممکن است ریزش ثقلی را تقویت کند یا به تأخیر بیاندازد. پیداکردن دبی تزریق بهینه مهمترین هدف ما در این مطالعه می باشد. در آزمایشات ما نیتروژن به عنوان گاز غیرامتزاج تزریقی و نفت سفید به عنوان سیال جابجا شونده استفاده گردید مغزه های مورد استفاده از سنگهای رخنمون آسماری مسجد سلیمان با جنس کربناته و ترکدار، تهیه گردید. دبی تزریق گاز یک فاکتور مهم در بازیافت نفت می باشد. در این آزمایشات یک دبی بحرانی مشاهده گردید که بالاتر یا پائین تر از این دبی بازیافت نفت کاهش می یابد. این پدیده بر اساس رقابت بین نیروهای ویسکوز، موئینه و ثقلی بیان می شود. درگیری بین این نیروها نوع جابجایی از نظر پایداری و ناپایداری را مشخص می کند. اثر گ راویته به این صورت مشاهده شد که بازیافت نفت در زمانهای اولیه برای مغزه قائم بیشتر اما در زمانهای دورتر بازیافت نفت برای مغزه قائم و مایل یکسان می باشد. همچنین مشاهدات نشان می دهد که آب باقی مانده در هنگام اشباع کردن نفت (Srwo) با تزریق گاز قابل انتقال و تولید می باشد این پدیده اثر و نقش نفوذپذیری نسبی (Kr) را در سه فاز نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

تزریق گاز ، غیرامتزاجی ، مغزه ، کربناته ، ترکدار ، مغزه نگهدار