اهمیت ارزیابی و بهینه سازی فضای سبز شهری

شهر یک سیستم بوم شناختی مصنوعی مرکب از سه سیستم کوچک اجتماع، اقتصاد و طبیعت است. سیستم فضای سبز شالوده سیستم طبیعی، همچنین بخش اصلی بهره وری طبیعت در ساختار شهری است. یک سیستم فضای سبز مناسب می تواند نقش مؤثری در پاکیزگی هوا، تعدیل آب و هوا، حذف سر و صدا و زیبا سازی محیط اجرا کند. فضاهای سبز شهری، بخش مهمی از اکوسیستم های شهری هستند که بسیاری از خدمات محیط زیستی و اجتماعی را که به کیفیت زندگی در شهرها کمک می کند، ارائه می دهند. یکی از وظایف کلیدی برنامه ریزان این است که چگونه مزایای فضاهای سبز شهری را بهینه سازی کنند. امروزه هیچ گونه توازن یا تعادلی از نظر سطح فضای سبز و مناطق باز موجود بین شبکه های شهری و الگوهای طبیعی سرزمین مشاهده نمی شود و شبکه های شهری در حال مسلط شدن بر شبکه های اکولوژیکی آسیب پذیرند. شماری از مطالعات ثابت کرد که افزایش جمعیت و افزایش دگرگونی مناطق در درون شهر رابطه معکوس با افزایش فضای سبز نرم داخل سطوح بتنی سخت نشت ناپذیر دارد. خصوصاً در کشورهای توسعه یافته، این روند خطرناکتر است. ارزیابی فضای سبز یک ابزار قدرتمند برای طراحی سیستم فضای سبز است. ا دامه توسعه و بررسی درستی روش های ارزیابی، به ویژه توسط تکنولوژی سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، می تواند برنامه ریزان شهری را قادر سازد که به مدیران دولتی محلی و ساکنین محلی برای ساخت یک سیستم فضای سبز مناسب در محیط شهر کمک کنند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، بهینه سازی ، فضای سبز ، GIS