بررسی تطبیقی فرم وشکل با تأکید برخلق فضا وزیباشناختی درمعماری

یکی از ابزارهای فکری اولیه ای که به بررسی«ریشه ها وگرایش های نظری معماری»می آید،شکل است.شکل که ما عجالتا آن را دربرابر«فرم»که یکی از مقوله های اساسی نظریه پردازی در ادبیات معماری معاصر جهانی است قرار می دهیم.امروزه،بیش از واژه های مترادف ومتشابه دیگری که در زبان وادبیات رواج دارند،بر ذهن ها نشسته است وایفای معنایی می کند که ما به شناختن نیاز داریم.که خصیصه اصل هرمعماری را می توان تولید فضا برای زندگی تعریف نمود ومسلما درک هرفضا باتوجه به تفکرات فرهنگی واعتقادی هرمنطقه،متفاوت است که درواقع این فضاها را فرم هایی تشکیل می دهند که بتوان آنها را مکان نامید تااز طریق مکان به درک فضا نائل آیند.درواقع پیدایش فرم در معماری را می توان در رابطه مستقیم فرهنگ واعتقاد مردم دانست که تحت اشکال،جهت،رنگ وجنسیت خاصی تعریف می گردد که باکمک این چهار عامل،موفق به نمود فضا دربعد فیزیکی وکلید ورود به فرهنگی است که این فضا را تولید می کنند.شکل وفرم براساس تقابل درونی وبیرونی(swot) ماتریس تعریف می شوند و درنتیجه زیباشناختی آنها نیز باروابط گشتالت وپالیمست در آنها نمایان خواهد شد وموضوعیت تداعی می گرددوفرم وشکل ازعناصر اصلی معماری به شمار می آیند که عامل اصلی درخلق فضا هستند.درک صحیح از فضا وعناصر معماری می تواند منجربه زیبایی شناختی درمعماری گردد.بنابراین پژوهش وبررسی نقش فرم وشکل در زیبایی شناسی معماری مسئله حائز اهمیتی است که با کنکاش در آن می توان به این مهم دست یافت.روش پژوهش یراساس توصیفی-تحلیلی بوده و بااستفاده از منابع کتابخانه ای ومقالات مرتبط صورت پذیرفته است.نتایج حاصل از پژوهش به اهمیت شناخت ودرک صحیح از فرم وشکل وتأثیر آن برزیبایی شناسی در معماری پرداخته و براهمیت آن بیش از پیش تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

شکل ، فرم ، فرهنگ ، مکان ، زیباشناختی ، معماری