بازشناسی نقش اب در معماری سنتی ایران

طبیعت محمل زندگی انسان است و عناصر طبیعی، سراسر ایات الهی و منبع مهم شناخت هستند، محیط و فضای زیست انسان متشکل از کلیه اجزایی است که تحت قوانین و شرایط بیولوژیکی فیزیکی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و در یک کلام کلیه امور معنوی و روانی، مادی انسان شکل گرفته اند و به بیان دیگر این مجموعه، در عین حالی که تمام موجوداتی را که در آن زیست می کنند در بر می گیرند.مجموعه روابط و کنش های متقابل آن ها بر یکدیگر را که می توان آن ها را قوانین حاکم بر عالم وجود خواند شامل می شود. هریک از اجزای محیط زندگی در نزد جوامع و ملل و تمدن ها، بنابر باورها و اعتقاداتشان معانی ویژه ای را دارا هستند که در طیف وسیعی از تقدس تا مادیات صرف قابل طبقه بندی اند. لذا در این پژوهش هدف بازشناساندن نقش آب ـ به عنوان یک از عناصر طبیعی مهم در ابعاد گوناگون در معماری سنتی ایران می باشد. ساختار کلی مقاله مشتمل بر چهار بخش: بررسی نقش معنایی با برررسی نقش کالبدی اب بررسی نقش کاربردی آب و بررسی نقش منظری آب در معماری سنتی ایران می باشد که در هر کدام از بخش های ذکر شده به تفصیل به بررسی جایگاه آب پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

آب ، معماری سنتی ایران ، معماری منظر ، اسلام