مساله مکان یابی در شبکه حمل و نقل شهری با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان در جهت افزایش پایایی سیستم حمل و نقل (مطالعه موردی: شهر تهران)

امروزه با توسعه فضای شهری به طبع حمل و نقل در این فضا افزایش یافته است و بهره گیری از ابزار هایمختلف برای رسیدن به مقصد و آن هم حرکت از کوتاهترین و مناسب ترین مسیری که در آن اختلالی بوجودنیاید، به یک ضرورت تبدیل شده است. مساله مکان یابی هاب یکی از مباحث علمی است که پاسخگوی برخیاز نیازهای حمل ونقل شهری در چند دهه اخیر بوده است. از اینرو در جهت توسعه ادبیات این مقاله با ترکیبمفاهیم قابلیت اطمینان در صدد آمده است تا رویکرد این مسائل را در جهت افزایش پایایی سیستم حمل ونقل سوق دهد. به طور که مسیر های ارتباطی در شبکه از میان مسیر های انتخاب گردند که اختلال در آنهاحداقل است. بنابراین این مقاله یک مدل ریاضی برای مساله مکان یابی p- هاب میانه مطمئن در شبکه حمل و نقل شهری با رویکرد چند تخصیصی ارائه می کند. مدل سازی مقاله با رویکردی دو جانبه به دنبال بهینهسازی همزمان حداکثر کردن مجموع کل قابلیت اطمینان مسیریابی و افزایش تعداد مراکز تقاضایی که خدمتخود را بدون اختلال دریافت می نمایند.

کلیدواژه ها:

مکان یابی هاب ، مسیریابی وسایل نقلیه ، حمل و نقل شهری ، الگوریتم تبرید شبیه سازی شده