بررسی رابطه منظر شهری مطلوب و ارتقای هویتشهری

منظر شهری از جمله عناصر بسیار با اهمیت هویت شهری می باشد. ما بسیاری از خیابان ها و شهرهای خاص دنیا را با شکل و ظاهر عمومی جداره های آن ها می شناسیم. اکثر این بدنه های هویت بخش به دلیل قدمت، شخصیت ویژه ای یافته اند. شهرهای برخوردار از محیط بصری مطلوب قادرند تا با وسعت بخشیدن به تجربه زیباشناختی شهروندان،موجبات ارتقای تصویر ذهنی جامعه از خویش و تقویت حس تعلق آنان شوند. اهمیت جنبه بصری شهر از آن روست که امکان قرائت محیط را به مثابه یک متن فراهم می آورد. مکان های امروزی بدون توجه به نیازهای کیفی ساخته شده اند و به ناگزیر برآورده کننده ی هیجان ها و نیازهای زود گذر کمی انسان می باشد و به دور از هرگونه معنا وخصیصه اصلی تنها ترویج دهنده نامکان ها هستند. امروزه با توجه به پیشرفت های دنیای جدید و افزایش جمعیت و گسترش شهرها و همچنین شکل گیری شهرهای جدید و پیرامونی، به مساله هویت و ایجاد حس تعلق ساکنان به مکان و شهر کمتر توجه می گردد و یا کاملا به فراموشی سپرده شده است. یکی از مسائلی که هویت را به شدت تهدید می کندفرآیند جهانی شدن و پدیده دهکده جهانی است که تمام حد و مرزهای سنتی را از میان برداشته و در نهایت به جایی انجامیده که فرد می تواند به هر جایی تعلق داشته باشد، در حالی که در چنین وضعیتی فرد به هیچ جایی تعلق نداشته و ویژگی و هویت مکانی او از بین خواهد رفت. در صورتیکه با ایجاد ویژگی های مکانی و هویتی می توان حس تعلق فرد به مکان خاص و یا جامعه را ایجاد و تقویت نمود. بنابراین سؤال اساسی که شکل می گیرد این است که چارچوب قابل اتکایی که منظر و سیمای شهری با استفاده از آن بتواند هویت شهر را تداوم بخشد، کدام است؟ این مقاله، اهمیت وجود یک منظر شهری مطلوب را در هویت و معنا بخشی به یک فضای شهری تشریح می کند. بنابراین پژوهش شناخت هویت از ابعاد گوناگون و بررسی تاثیر بخشی و کارکردی نمودن آن در زیباسازی شهرها و واکاوی علل زشتی شهرهای مدرن ایران، اهداف این پژوهش است. از آنجایی که مقاله حاضر تلاش می کند تا به کیفیت منظر و سیمای فضاهای شهری از زاویه هویت و دلبستگی به مکان بپردازد لذا روش تحقیق مقاله کیفی و توصیفی-تحلیلی است.

کلیدواژه ها:

شهر ، هویت ، حس تعلق ، منظر شهر