دانشگاه فرهنگیان به عنوان یک سازمان یادگیرنده

هدف کلی از پژوهش حاضر به نقش دانشگاه فرهنگیان به عنوان یک سازمان یادگیرنده و سنجش وضعیت مولفه های آن می پردازد. به طوری که نیاز این گونه سازمان ها برای تبدیل شدن به یک سازمان یادگیرنده افزایش می یابد. بنابراین دانشگاه فرهنگیان به عنوان یک سازمان یادگیرنده همواره توانمندی ها و ظرفیت هایش را برای شکوفایی آینده خود توسعه می بخشد. چرا که این پدیده از مدت ها پیش مطرح بوده که هدف و اهمیت آن افزایش توانمندی کارکنان این سازمان برای مقابله با فضای برتری و رقابتی درون آن می باشد. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی از نوع مروری است که به شیوه ی کتابخانه ای و با استفاده از منابع پیشین و با ابزار فیش برداری انجام شده است. سازمان های امروزی با ساختارهای سنتی توان و انعطاف لازم برای هم سویی با تغییرات پیرامونی ناشی از جهانی شدن و پیچیدگی های ناشی از آن را ندارند و برای بقا خود ناچارند تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهایی مجهز کنند تا توان مقابله با تحولات جهانی را به دست آورند. یکی از مهم ترین این ابزارها، نهادینه کردن فرآیند یادگیری در سازمان و ایجاد سازمان یادگیرنده است. که در این راستا به بررسی نقش دانشگاه فرهنگیان به عنوان سازمان یادگیرنده، هدف ها و ویژگی ها یادگیری سازمانی و سپس به ارایه راه حل ها و پیشنهادهای موثر می پردازد. فراگیران و کارکنان در سازمان یاگیرنده افرادی تلاشگر، فعال و برانگیخته هستند که اصلی ترین فعالیت آن ها در سازمان تولید، دادن بازخورد، و به اشتراک گذاشتن برای رسیدن به اهداف تجاری می باشد. که برای رسیدن به اهداف سازمان باید به راحتی جمع بندی، مستندسازی، قابل انتقال به دیگران باشد

کلیدواژه ها:

دانشگاه فرهنگیان ، سازمان یادگیرنده ، یادگیری ، یادگیری سازمانی