مقایسه امید به زندگی در نوجوانان خانوادههای چند فرزند و تک فرزند

امید نیرو محرکهی انسان و عامل مهمی در دستیابی به موفقیتهای اجتماعی است که متأثر از امور مختلفی از جمله روابط فرد درخانواده میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه امید به زندگی در نوجوانان خانواده های تک فرزند و چند فرزند انجام گرفت. روش این پژوهش رابطهای از نوع علی- مقایسهای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان نوجوان دختر و پسر دوره متوسطه اول و متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی 95 – 1394 بود. حجم نمونه شامل 150 نفر دانش آموز از خانوادههای تک فرزند که به صورت نمونهگیری در دسترس، و 150 نفر دانش آموز از خانوادههای چند فرزند که متناسب با افراد تک فرزند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر ( 1991 ) بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از شاخصهای آمار توصیفی ( میانگین و انحراف معیار) و از آزمونهای آمار استنباطی ( تحلیل واریانس تک متغیره) استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین میزان امید به زتدگی در نوجوانان خانوادههای تک فرزند و چند فرزند تفاوت معناداری وجود دارد ( 01 /0 >p ). بدین معنی که میزان امید به زندگی در نوجوانان خانوادههای چند فرزند بالاتر از نوجوانان خانوادههای تک فرزند میباشد. بنابراین لازم است که با بالا بردن آگاهی والدین از نقش همشیرها در رشد عاطفی، اجتماعی و کاهش احساس تنهایی کودک میتوان به بالا بردن امید به زندگی در نوجوانان تک فرزند کمک کرد.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، تک فرزند ، چند فرزند