مدیریت سرمایههای فکری در سازمانها

سرمایهی فکری، موضوع جدیدی است که به لحاظ نظری در چندسالهی اخیر در سطح جهانی مطرح شدهاست. اما از آنجاییکه منبعی پر ارزش برای کشورها و سازمانها بهحساب میآید، میزان رشد و توسعهی آن به سرعت در حالتبدیلشدن به شاخصی در توسعهیافتگی کشورها است. از سوی دیگر، این منبع نامشهود بهعنوان یکی از ارزشافزاترین منابع شرکتها و سرمایهای کلیدی در رشد کارآفرینی مطرح شدهاست. امروزه ضرورت توسعه و مدیریت سرمایهی فکری، به یک الزام جدی در سطح کلان ملی و در عرصهی کسب و کار تبدیل شده و با حرکت به سمت اقتصاد دانشپایه منجر به تغییر پارادایم حاکم اقتصاد صنعتی شده است. منشأ اصلی مزیت رقابتی سازمانها در جهان امروز، برخورداری از نیرویانسانی کارآمد و توانا و مشارکتی است و فاصله میان جوامع، به دلیل تفاوت در دانش آنهاست، بنابراین دانش و کیفیت منابع انسانی به عنوان مهمترین، باارزشترین و گرانمایهترین سرمایه سازمانی، نقش عمدهای را در توسعه پایدار جامعه دارند. در این تحقیق ضمن بیان اهمیت داراییهای نامشهود ارزشآفرین و ضرورت توجه به سرمایههای فکری به عنوان یکی از مهمترین و اثرگذارترین سرمایههای ارزشآفرین سازمان به بیان نظرات و مدلهای مطرح شده در حوزه مدیریت سرمایههای فکری میپردازیم.

کلیدواژه ها:

داراییهای نامشهود ، سرمایه فکری ، مدیریت سرمایه فکری