مفهوم یادگیری ترکیبی وکیفیت بخشی به طراحی آن

فناوری های نوین به ویژه رایانه واینترنت بسیاری از محدودیت های آموزش سنتی مانند محدودیت زمان و مکان را بر طرف ساخته است. بنابراین یادگیرنده می تواند در محیط یادگیری الکترونیکی علاوه بر استفاده از رسانه های متنوع، متناسب با آهنگ یادگیری خویش پیش برود. با این حال فناوری های مذکور محدودیت هایی دارد که مهمترین آنها این است که محیط الکترونیکی قادر به بر قراری تعامل انسانی نیست یادگیری ترکیبی،توصیفی از الگوی تلفیقی یادگیری الکترونیکی و آموزش به شیوه سنتی است که در آن فعالیت ها و منابع الکترونیکی در کنار آموزش چهره به چهره مورد استفاده قرار می گیرد. پژوهش حاضر با شیوه توصیفی-تحلیلی یادگیری ترکیبی و راهکارهای کیفیت بخشی به طراحی آن و مزایای یادگیری ترکیبی را مورد بررسی قرار می دهد.نتایج این پژوهش نشان می دهد با رویکرد یادگیری ترکیبی مزیت های هر دو رویکرد آموزشی را می توان داشت، این رویکرد به طرق مختلف می تواند در فرآیند آموزش و یادگیری موثر واقع شود که برخی از این عوامل، شامل بازخورد سریع از جانب مربی به دانش آموز، افزایش تعاملات انسانی و انعطاف پذیری در آموزش است. استفاده از این رویکرد درحال ظهور در آموزش، صرفا یک مد نبوده، بلکه ضرورتی است که از سویی موجب افزایش اثربخشی دوره های آموزشی و از طرفی کاهش هزینه های مستقیم و غیرمستقیم آموزش می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، مزایای یادگیری ترکیبی ، کیفیت بخشی یادگیری ترکیبی