استراتژی پیشنهاددهی یک مجموعه نیروگاه برقآبی روی یک حوزه آبریز جهت شرکت در بازار انرژی روزانه

در این مقاله یک مدل برنامهریزی مبتنی بر قیمت جهت تدوین استراتژی پیشنهاددهی خودبرنامهریزی یک شرکت برق شامل چندین نیروگاه در یک حوزه آبریز به منظور مشارکت در بازار انرژی روزانه موردبررسی قرار گرفته است. تابع هدف، بیشینهسازی سود در یک بازه 24 ساعته میباشد. از جمله قیود مساله میتوان به محدودیتهای هیدرولیکی و منحنیهای هیل چارت اشاره نمود. همچنین بهمنظور کم کردن استهلاک نیروگاهها در اثر خاموش و روشن شدن های مکرر در فصل تابستان، هزینههای راهاندازی در مدل وارد شدهاست. به منظور ارزیابی مساله خودبرنامهریزی، از یک سیستم تست شامل هشت نیروگاه آبشاری روی یک حوزه آب ریز استفاده شده است. از آنجا که حدود 17% ظرفیت عملی نیروگاههای ایران از نوع برقآبی میباشد، به منظور بررسی تاثیر هزینههای راهاندازی بر نتیجه مساله خودبرنامهریزی، رفتار منحنی قیمت بهطور فرضی مشابه رفتار منحنی تغییرات قیمت بازار برق ایران در تابستان درنظر گرفته شده است و نتایج ارایه و تحلیل شدهاند. تحلیل نتایج نشان میدهد که در نظر گرفتن هزینههای راهاندازی موجب میشود که در ساعاتی که قیمت پایین است تولید کاهش یابد بدون اینکه لزوما نیروگاه خاموش شود. از آنجا که هر خاموش و روشن شدن منجر به تحمیل هزینهای معادل ده ساعت عمر کارکرد واحد میگردد، درنظر گرفتن هزینههای راهاندازی در خود برنامهریزی نیروگاه، باعث کاهش هزینههای استهلاک در بلند مدت میشود که خود به معنای افزایش سود نیروگاه در بلند مدت است.

کلیدواژه ها:

خود برنامهریزی ، هزینه راهاندازی ، قیود هیدرولیکی