بررسی تاثیر تماشای تلویزیون بر میزان ارتکاب رفتارهای خشونت آمیز نوجوانان (مطالعه موردی دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان شهر میبد)

هدف مقاله بررسی تاثیر تماشای تلویزیون بر میزان ارتکاب رفتارهای خشونتآمیز نوجوانان شهر میبد میباشد. روش مطالعه کمی-پیمایشی میباشد. جامعه آماری، شامل دانشآموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی و دبیرستان شهر میبد و حجم نمونه 152 نفر برآورد شده که با روشنمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدهاند. برای جمعآوری دادهها از ابزار پرسشنامه استفاده گردیده است. نتایج توصیفی نشان میدهد که61/8درصد از پاسخگویان پسر و38/2درصد دختر میباشند. بیشترین درصد پاسخگویان، میزان تاثیرپذیری خود ازبرنامههای تلویزیونی و میزان ارتکاب خود به رفتارهای خشونتآمیز را در حد متوسط بیان کردهاند. نتایج تحلیلی نشان میدهد که دانشآموزان متعلق به طبقه بالا و دانشآموزان خانوارهای پر جمعیت، رفتار خشونتآمیز بیشتری از خود بروز میدهند. همچنین دانشآموزانی که بیشتر اوقات فراغت خود را به تماشای تلویزیون و ماهواره میگذرانند و آنهایی که علاقه دارند که بهتنهایی، تلویزیون تماشا کنند وهمچنین دانشآموزانی که به دیدن فیلمهای جنگی، علاقه بیشتری دارند، میزان ارتکاب رفتارهای خشونتآمیزشان، بیشتر میباشد. با افزایش میزان تماشای تلویزیون، کاهش میزان تماشای فیلمهای آموزشی، افرایش میزان تاثیرپذیری از برنامههای تلویزیونی و افزایش میزان تنبیه شدنتوسط والدین، میزان ارتکاب رفتارهای خشونتآمیز دانشآموزان، افزایش مییابد. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان میدهد که از بین متغیرهای مدل، 6 متغیر میز ان تاثیرپذیری از برنامههای تلویزیونی، تماشای تلویزیون و ماهواره به عنوان فعالیت عمده اوقات فراغت، اصلا یا خیلی کمدیدن فیلمهای آموزشی، تعداد خانوار بالای 7 نفر، درآمد 2میلیون و 500 هزار تومان و بالاتر و دبیرستانی بودن در معادله باقی ماندند و توانستهاند 40 درصد از واریانس متغیر وابسته میزان ارتکاب رفتارهای خشونتآمیز را پیشبینی نمایند. همچنین متغیر میزان تاثیرپذیری از برنامههای تلویزیونی، بیشترین تاثیر را در تبیین متغیر وابسته داشته است

کلیدواژه ها:

تلویزیون ، پایگاه اجتماعی- اقتصادی ، رفتار والدین ، خشونت ، نوجوان