باززنده سازی بافت جنوب میدان نقش جهان با رویکرداحیاءالگوی باغ ایرانی (مطالعه موردی، باغ مجدالعلما)

امروزه سخن از آن است که می توانیم به بافت های کهن شهری ، اندیشه ای نو را تزریق کنیم، اندیشه ای که در آنشهر و شهروند بتوانند فضایی پر رمز و راز ، مبهم و در عین حال آشنا و سرشار از انگاره ها را شکل دهند که در آن هرچیزی جنبه تمثیلی یابد. در این صورت فضای شهری می تواند به صحنه نمایشی تبدیل گرددکه در آن شهروند در هرلحظه ای نقش دو گانه بازیگر و تماشاگر را بازی می کند . بافت های کهن شهری مشروط بر اینکه با چنین اندیشه ایسازماندهی مجدد گردند، می توانند چون روزگاران گذشته سبب شکل گیری خاطرات غیر ارادی گردند که در ذهنجمعی جای خواهد گرفت. به این ترتیب بافت کهن شهری می تواند بستری جالب و با معنا برای آغاز قصه ای جدیدباشد. برای رونق بافت های تاریخی فراموش شده امان چیزی فراتر از اقدامات کالبدی و فضایی مورد نیاز است. مسالهاصلی بافت تاریخی مساله نابودی ارزش هاست و ریشه ای فرهنگی دارد. تا جایی که ساکنین اصیلترین بافت هایتاریخی شهر اصفهان هیچ تعلقی به کالبد سکونت گاهشان در خود احساس نمی کنند و انگیزه و میلی برای سکونتدر آن ندارند. هر روز تعداد زیادی از زیباترین خانه های تاریخی شهر اصفهان تخریب شده و جای خود را به قوطیهای ناهماهنگ می دهند. بنابراین مهمترین چالش در برخورد با فضاهای تاریخی چالش ارزشی است و نه کالبدی!کهمتاسفانه معماران در برطرف کردن چنین مشکلاتی نقش کمرنگی دارند و برای رفع آن نیاز به همیاری قدرت هایاجرایی کشور وجود دارد. بنابراین بحث فرهنگی در طرح های فرادستی که در محوطه های تاریخی انجام می گیرند ازاهمیت بسیاری برخوردار است.این پژوهش با معرفی طرح غنی سازی جنوب میدان نقش جهان به عنوان آخرین طرح غیر مصوب موجود بر رویبافت تاریخی جنوب میدان نقش جهان اصفهان به طراحی و بازآفرینی مجدد باغ سرای مجدالعلما به عنوان اولینپروژه طرح غنی سازی با احیاء الگوی باغ ایرانی و با رویکرد توسعه گردشگری و با مشارکت بخش خصوصی میپردازد.

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، باغ ایرانی ، طراحی معماری ، باغسرای مجدالعلما ، میدان نقش جهان اصفهان ، گردشگری