بررسی الگوهای برآمده از معماری پایدار جهت طراحی در اقلیم گرم و خشک؛ مطالعه موردی: شهر سمنان

سخن از پایداری در معماری را نه تنها به پایداری فیزیکی ساختمان، بلکه به پایداری و حفظ یک کلیت به هم پیوسته یعنی سیاره زمین و منابع انرژی آن نیز میتوان تعبیر کرد. پیشینه معماری پایدار در ایران خیلی بیشتر از غرب است و معماری سنتی ایران یکی از بهترین نمونه های معماری پایدار می باشد. این معماری نشان دهنده توجه خاص ایرانیان در استفاده صحیح و موثر از انرژی های تجدید پذیر در زمان های قدیم می باشد که برای انجام این کار از روشهای بسیار ساده ولی موثر استفاده می کردند. تحقیق حاضر با این هدف صورت پذیرفته که با مطالعه معماری پایدار و معماری اقلیم گرم و خشک ایران، آن دسته از تکنولوژی ها و امکانات معماری پایدار را که قابل استفاده جهت ارتقا و پیشبرد اهداف معماری ایران می باشند را شناسایی نموده و پیشنهاد نماید. شیوه انجام تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بسیاری از الگوهای معماری پایدار با اهداف معماری بومی کویری ایران همسو و هماهنگ بوده و می توان از این الگوها جهت پیشبرد اهداف معماری مناطق گرمسیر ایران مانند شهر سمنان استفاده نمود. همچنین معماری سنتی این مناطق نیز بسیاری از اصول و راهکارهای معماری پایدار را در بطن خود داراست که می توان با استفاده از سیستم های نوین و تکنولوژی های معماری پایدار آنها را احیا نموده و متناسب با معماری امروز کشور از آنها بهره جست. لذا برخی از این الگوها و راهکارهای مشترک استنتاج شده و جهت بهره گیری در راستای ارتقای معماری مناطق گرمسیری ایران پیشنهاد گردیده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری ایران ، انرژی های سبز ، تکنولوژی های سبز ، اقلیم گرم و خشک ، شهر سمنان