ارایه روشی جهت حفظ دسترس پذیری عامل ها در سیستمهای چند عامله با استفاده از ویژگی عامل ها

برقراری امنیت درسیستم های کامپیوتری همواره یکی ازدغدغه های سازندگان وتوسعه دهندگان این سیستم ها بوده است.امنیت صددرصدی هیچگاه برقرارنخواهد شد اما می توان امنیت راتا حد قابل قبولی برای این سیستمها ارایه داد لذا توسعه دهندگان هموراه درصددیافتن راه حل ای جدید برای بالابردن ضریب امنیت سیستم ها می باشند.نیازمندی های امنیتی که سیستم های نرم افزاری نیاز دارند عبارتازیکپارچگی ،دسترسی پذیری محرمانگی احرازهویت و عدم انکارمی باشد.عامل های نرم افزاری بواسطه اینکه صرفا ازنرم افزارتشکیل شدهاند درمقابل میزبان ها وعامل های خطرناک آسیب پذیرند که این آسیب پذیریدرحوزه های پنجگانه فوق می تواند اتفاق بیافتد. لذا باید سعی کردکه ازاین عامل هادرمقابل خطراتی که درحوزه های فوق بوجودمی اید محافظت نمود. یکی ازمسایل موردتوجه درباره عامل های سیاربا توجه بهکاربردفراوان آنها موضوع برقراری امنیت آنهادریک شبکه ناشناخته ازبعد میزبان های خطرناک وامن می باشد. تصورکنیدکه یک عاملسیارجهت خرید بلیت هواپیماازجانب یک کاربراجراگردیده باشد، چنانچه امنیت وبه خصوص مساله دسترس پذیری دراین محیطبرقرارنباشد،دراین صورت میزبان فروشنده منابع مورد نیاز عامل را دراختیارآن قرار نداده ولذا عامل از انجام عملیت مربوطه ناتوان خواهدبود.لذا حفظ امنیت وبه خصوص مساله دسترس پذیریموضوعی است که بایدروش های موثری برای آن ارایه داد،که دراین تحقیق تلاش میشود با استفاده ازویژگی های عامل ها نظیرهمکاری یادگیری استقلال وسایر ویژگی هایی که قبلا ذکر شد یک مدل موثرجهت حفظ دسترسپذیری در سیستم های چند عامله ارایه کرد.

کلیدواژه ها:

عامل سیار ، دسترس پذیری ، سیستم های چندعامله ، امنیت