بررسی میزان تحقق طرح جامع شهر قزوین (سال 1386 ) با تکیه بر ارزیابی عملکرد کمیسیون طرح تفصیلی (1377 الی 1386)

یکی از مشکلات اصلی در برنامه ریزی شهری در ایران عدم اجرای کامل طرح جامع که دارای مصوبه شورای عالیشهرسازی و معماری وزارت مسکن و شهرسازی می باشد. این مشکل باعث شده که شهرها از یک رشد ناموزون وبدون برنامه ای برخوردار شود، که خود مشکلات عدیده ای ترافیکی، زیست محیطی، آلودگی، اجتماعی، کمبودخدمات، بر هم زدن سیمای شهر و... را منجر می شود. اهداف این پژوهش شامل بررسی وضعیت فیزیکی و کالبدیموجود شهر قزوین، بررسی سرانه ها و کاربری های موجود در طرح جامع شهر قزوین و بررسی نحوه تهیه طرح ها ومراحل تصویب و همچنین بررسی مشکلات ناشی از سازمان های اجرا کننده طرح می باشد. روش پژوهش توصیفی– تحلیلی بر مبنای مطالعات میدانی و کتابخانه ای می باشد. و در نتیجه می توان گفت که خطاهای آماری وبرآوردهای غلط از تحولات جمعیتی و اقتصادی در شهر از مشکلات عمده طرح جامع است. از نتایج این امرطبیعتا تغییرات زیاد در کمیسیونهای ماده 5 توسط مسیولین محلی است که سعی دارند طرحها را منطبق با نیازهایروز گردانند. در حالی که دولت بیشترین اراضی ملی و دولتی در شهرها را در جهت تامین مسکن مورد نیاز با قیمت پایین به بخش هایی از مردم واگذار مینمود، خرید و تملک اراضی خدماتی در کلیه شهرها امکان پذیر نگردید. وهمچنین مهمترین دلایل عدم تحقق طرح جامع شهر قزوین بیان شد که شاید بتوان یکی از بزرگترین عوامل عدمتحقق پیش بینی های طرح جامع شهر قزوین برای سطوح خدماتی شهرها را این مسیله ذکر کرد. و در نهایت در موردفرآیند تهیه و تصویب طرح ها و همچین روند اجرای طرح ها پیشنهادات و راهکارهایی ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

شهر ، برنامه ریزی شهری ، طرح جامع ، طرح تفضیلی ، عملکرد کمیسیون ، شهر قزوین