مبانی تعریف آزمون ترسیم نقاشی

تفسیر نقاشیها (و به طور کلی آزمون فرافکنی) عمدتا به نظریه روان تحلیلگری مبتنی است. یکی از فرض های اساسی این شیوه آن است که بسیاری از جنبه های مهم شخصیت از طریق خود- سنجی هشیارانه به دست نمی آید و لذا پرسش نامه ها برای این منظور ارزش محدودی دارند. برای به دست آوردن تصویر دقیق از جهان درونی شخص، باید راهی انتخاب شود که از مقاومت ها و دفاع های ناهشیار پیشگیری شود. بنابراین، از دیدگاه روان تحلیل گری رویکرد غیر مستقیم مانند استفاده از نقاشی های فرافکنی امری اساسی است. فرد از طریق خلق آثار سمبلیک، مضمون ها، پویایی ها و نگرش های مهمی را به تصویر می کشد. نظریه روان تحلیل گری همچنین فرض می کند که نه تنها این بیان سمبلیک امکان پذیر است، بلکه ادراک ها و پاسخ های فرد به جهان خود نیز در عمل براساس ویژگی ها و نیروهای درونی تعیین می شوند وقتی که از شخص خواسته می شود یک محرک بدون ساخت را تفسیر کند، جلوه های این پویایی های درونی که در مورد هر فرد ویژگی های خاص خود را دارد، به احتمال زیاد به وقوع می پیوندند. چنانکه همین امر هنگامی که شخص روی یک برگ کاغذ سفید نقاشی می کند نیز جلوه گر می شود. این فرافکنی جنبه های درونی، به احتمال زیاد تصورهای ذهنی، احساسات، افکار، و خاطرات اضطراب انگیز را شامل می شود. شخص با برون ریزی حالت های درونی به جهان خارج، بین خود و تصورهای ذهنی اضطراب انگیز حصاری می کشد و بدین ترتیب موقتا اضطراب را کاهش می دهد. فهم این فرافکنی ها بالقوه می تواند زمینه ها، تعارض ها و پویایی های درونی شخص را آشکار سازد.

کلیدواژه ها:

فرافکنی ، تفسیر اطلاعات ، نقاشی ، سمبلیک ، آزمون ، ترسیم