بررسی حیوانات نمادین در اشعار نیما یوشیج

هدف از نگارش مقاله ی حاضر آن است تا ضمن معرفی مکتب ادبی سمبلیسم، به تبیین نمادها و تصاویر سمبلیستی حیوانات نمادین در سروده های نیما یوشیج ( 1338-1276 ) بپردازد. شعر نمادین یا سمبلیک از جریان های مهم شعر معاصر و نمادگرایی یکی از مهمترین جریان های شعری نیما یوشیج است. به نظر بسیاری از نظریه پردازان یکی از عوامل گرایش شاعران معاصر به شعر نمادین تغییر فضای سیاسی و اجتماعی جامعه و استبداد شدید نظام حاکم بر آن است. نماد در شعر نیما یوشیج سبب ایجاد بافتی مبهم و عمیق و تاثیر در مخاطب و خلق معانی شعر و واداشتن خواننده به درنگ در معنا و مفهوم شعر است. از این رو در این مقاله سعی بر آن است که با شرح چند نماد حیوانی نظیر خروس، جغد، ققنوس، غراب، قو، لاشخور، مرغ آمین، شبکور، کاکلی، سیولیشه، شبپره، شبتاب، شغال، کک کی، و داروگ به عامل مهم نمادین شعر پرداخته شود. بخش اول این مقاله به تعریف اجمالی مکتب سمبلیسم می پردازد، و بخش دوم، تحلیل نمادهایی در اشعار نیما یوشیج براساس اصول این مکتب است.

کلیدواژه ها:

نیما یوشیج ، نماد ، سمبل