ارایه یک روش هوشمند عامل گرا برای بهینه سازی مصرف انرژی درمسیریابی شبکه های موردی سیار

شبکه موردی سیار، شبکه ای شامل مجموعه ای از گره های متحرک با ارتباط بی سیم میباشد.این شبکه ساختار از پیش تعیین شده ندارد و دارای ویژگی های خاصی بوده و شرایط حاکم بر آن متغیر است. از این رو در ارتباط بین اجزای شبکه مشکلات گوناگونی وجود دارد. برخی از این چالش ها به مساله ی مسیریابی مربوط میشود. به منظور سازگاری شبکه با الگوهای ترافیکی و تحرک گره ها، به ارایه یک روش موثر و کارا با استفاده از الگوریتم ژنتیک پرداخته و با استفاده از اطلاعات هر گره در زمان های مختلف و مدیریت در سطح گره ها بهینه سازی در کل سیستم انجام می شود. . این الگوریتم یک روش احتمالی به منظور توسعه پروتکل DSR می باشد که در تابع هدف علاوه بر کوتاه بودن مسیر، عواملی چون توان سیگنال دریافتی، ازدحام در گره ها و انرژی مربوط به هر گره را نیز در تصمیم گیری های خود دخالت می دهد