بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تن انگاره در بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن

هدف پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تن انگاره در بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی است که با طرح تحقیق پیش آزمون_ پس آزمون و پیگیری می باشد . جامعه آماری این پژوهش راکلیه بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدن شهرستان اهواز تشکیل داد . نمونه این تحقیق مشتمل بر 10 نفر از جامعه مذکور بود که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری دردسترس به دو گروه آزمایش و گروه گواه استفاده گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رضایت از تن انگاره (سویوتو و گارسیا، 2002 )، پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن (ربیعی و همکاران ، 1390 ) می باشد. در این روش پژوهشی پس از موقعیت خط پایه، مداخله آغاز شد و طی 20 جلسه طرحواره درمانی برای این شرکت کنندگان اجرا شد و سپس پیگیری پس از یک ماه به عمل آمد . برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد . نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، طرحواره درمانی باعث افزایش رضایت تن انگاره بیماران مبتلا به اختلال بد شکلی بدن گروه آزمایش در مقایسه با گروه گوا شده است و همچنین در مرحله پیگیری معنادار شده است

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، تن انگاره ، اختلال بدشکلی بدنی