بررسی روابط معماری زمینه گرا در افزایش جذب گردشگر اکوتوریسم

با وجود گسترش روزافزون وپرشتاب صنعت گردشگری دردنیا و وجود ظرفیت های فراوان جذب گردشگردرایران، اطلاعات وآمارهای موجود حاکی از عدم موفقیت این صنعت وعملکرد ناموفق آن درایران است. به نظرمی رسد یکی ازدلایل اصلی این امر عدم توجه به انتظارات و ترجیحات گردشگران ورودی به کشور، ونیزعدم تلاش درجهت افزایش میزان رضایت آنهاست. حال از مقایسه ی ابعاد گردشگری درشاخه ی اکوتوریسم با سایر زمینه های گردشگری، درمی یابیم در حالی که سایر شاخه ها به توریسم (نبوه، شرکت ها، آژانس ها و هتل های بزرگ می اندیشند، فعالان شاخه اکو توریسم (بو مگردی) به ندرت با گروه هایی بیش از 30 نفر برای هر برنامه سرو کار دارند و نیز از طریق شرکت های کوچک و استفاده از راهنمایان محلی و امکانات محدود در محیط های طبیعی فعالیت می کند. امروز هدف معماری محیط زیستی ایجاد تعادلی پایدار و بناهای پایدار تلقی می شود بر همین اساس طرحباید کمترین تاثیرات مخرب را بر محیط های ساخته شده مصنوع و طبیعی مجاور، ناحیه اطرافشان و همچنین متن و زمینه کلی خود داشته باشند. لذا رسیدن به معماری پایدار میسر نمی گردد مگر با تاکید بر زمینه گرایی، معماری زمینه گرا بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می کند، در نتیجه ساختمان جزیی کوچک از طبیعت پیرامونی خواهد بود. دراین نوع معماری هر بنایی براساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و کالبدی، اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا می گردد و ساختمان عضو همخوان با اکولوژی و عنصری هماهنگ در بستر خود و در نهایت در بسترمحیط زیست خواهد بود . لذا هدف پژوهش حاضر تاثیر معماری زمینه گرا بر افزایش جذب توریست در محیط های گردشگری که بر پایه اکوتوریست بنا گردیده می باشد .در این پژوهش با بررسی معماری زمینه گرا در مجموعه های توریستی که بر پایه خلق فضاهای اکو توریستی شکل گرفته بر افزایش گردشگر آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

گردشگر ، اکوتوریست ، معماری ، زمینه گرا