ارزیابی روش های مختلف تخمین تبخیرتعرق گیاه مرجع مبتنی بر دمای هوا، تابش ×خورشیدی و انتقال جرم درشهرستان رامهرمز

تبخیر و تعرق گیاه مرجع (ET0) یکی از مولفه های مهم سیکل هیدرولوژی است که تخمین دقیق آن برای مدیریت بهینه منابع آب لازم میباشد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی24 روش مختلف تخمین تبخیرتعرق گیاه مرجع بر مبنای سه روش کلی دمای هوا، تابش خورشید و انتقال جرم در ایستگاه مطالعاتی رامهرمز واقع در استان خوزستان در ایران میباشد. بدین جهت از اطلاعات ماهانه هواشناسی ایستگاه مذکور، در دوره آماری 1996-2005 استفاده گردید. نتایج روشها با خروجی روش فایوپنمن مانتیث ( PMF-56) مقایسه گردید و به منظور ارزیابی عملکرد روش ها از شاخصهای آماری و RMSE استفاده شد. نتایج نشان داد از بین روش های مبتنی بر دما، روش های بلانی کریدل و هارگریوزسامانی، باداشتن بیشترین ضریب تبیین، به ترتیب معادل،0/93و 0/91 و کمترین میانگین ریشه مربعات خطا (RMSE)، که معادل،2/27 و0/95میلیمتر بر روز میباشد، بهترین عملکرد را داشته است. از بین روش های مبتنی بر تابش، روش دورنباس و پروت ، با ضریب تبیین 0 /90و میانگین ریشه مربعات خطا 10/48 میلی متر بر روز ، بهترین عملکرد را داشت و از بین روشهای مبتنی بر انتقال جرم، روشهای WMO و ماهرینگر، با ضریب تبیین 0/97 و میانگین ریشه مربعات خطا 8/09 و 11/24 میلی متر بر روز، بهترین عملکرد را داشتند و به طور کلی، روشهای انتقال جرم بیشترین دقت را، در ایستگاه مطالعاتی داشتند.

کلیدواژه ها:

انتقال جرم ، تابش خورشید ، تبخیرتعرق گیاه مرجع ، دمای هوا ، رامهرمز ، فایوپنمن مانتیث