تاثیر مصرف مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار بر نشانگرهای آسیب عضلانی به دنبال فعالیت برون گرا در بازیکنان بسکتبال مرد

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثرات مصرف مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار بر نشانگرهای آسیب عضلانی به دنبال فعالیت برونگرا در بازیکنان بسکتبال مرد میباشد. بدین منظور ،26 بازیکنان مرد نخبه بسکتبال (با میانگین سنی 55/3±04/29 سال ،وزن 98/8±54/89 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 44/1±43/25کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی بدن 60/3±30/14) بهشکل داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه مکمل( 13 نفر) و دارونما( 13 نفر) قرار گرفتند .برنامه تمرینی شامل فعالیت برونگرا (15 ست با 10 تکرار) بود. کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، حداکثر انقباض ارادی و کوفتگی عضلانی به عنوان نشانگرهای آسیب عضلانی پیش از آزمون ،24، 48، 72 و 96 ساعت پس از پروتکل تمرینی اندازه گیری شدند که سطح معناداری آزمونها با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری اس.پی.اس.اس نسخه 18کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. براساس نتایج ،اثرات بین گروهی کاهش معناداری را در متغیرهای کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و کوفتگی عضلانی در گروه مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار در مقایسه با گروه دارونما نشان میدهد. علاوهبراین، بازیافت بیشتری در حداکثر انقباض ارادی گروه مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار در مقایسه با گروه دارونما مشاهده میشود .همچنین، یافته ها بیانگر آن است که مصرف مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار، نشانگرهای آسیب عضلانی ناشی از تمرینات برونگرا را کمتر کرده و دوره بازیافت پس از تمرینات شدید عضلانی را کاهش میدهد.

کلیدواژه ها:

اسید آمینه شاخه دار ، آسیب عضلانی ، تمرین برون گرا ، بازیکنان بسکتبال