گونه های بومی مقاوم به کم آبی و آلودگی ها در منظر پردازی و فضای سبز شهری شیراز

توسعه و ایجاد فضای سبز لازمه تولید هوای سالم و زیبایی محیط های شهری است. در اغلب شهرهای بزرگمناطق خشک، کمبود آب عامل اصلی محدود کننده توسعه فضای سبز می باشد. به همین دلیل شناسایی و انتخابگونه های گیاهی مناسب و مقاوم به خشکی یرای محیط های شهری که علاوه بر دارا بودن زیبایی امکان استقرار وزنده مانی را داشته باشند. از اهمیت ویژه ای یخوردار است. چنین گیاهانی می توانند با شرایط اقلیمی و خاکی متفاوت،بدون نیاز به تیمارهای خاص برای نگهداری و با آبیاری نسبتا کم مستقر شوند و با محیط های طبیعی سازگاریداشته باشند.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، فضای سبز شهری ، گیاهان بومی