واکاوی دیدگاه و نگرش جامعه روستایی به گردشگری نواحی روستایی

برای جذب گردشگران بصورت پایدار وجود یک جاذبه به تنهایی کافی نخواهد بود. وجود چندین جاذبه گردشگری در یک منطقه لازم است تا بتواند انگیزه لازم برای گردشگران را ایجاد نماید، جاذبه های گردشگری یکی از مهمترین دلایل مسافرت مردم به یک مقصد خاص است. و به عنوان عامل کشش با توجه به ویژگیهای خاص و جذابیتهای که دارند، می توانند گردشگران را از نقاط و سرزمینهای دور به سمت خود جذب کنند. در مناطقی مانند مناطق روستایی که هنوز از نظر اجتماعی و اقتصادی به شدت سنتی هستند شناخت جنبه های اجتماعی و ابعاد گوناگون گردشگری بسیار سرنوشت ساز و مهم به شمار می روند و اگر گردشگری به خوبی و با عنایت به مسایل اجتماعی، برنامه ریزی توسعه و اداره شود به منافع اجتماعی فرهنگی متعددی خواهد انجامید. برنامه ریزی و توسعه گردشگری به عنوان عامل مهمی درروند اقتصادی شدن امور اجتماعی، فرهنگی، و نگرش ابزاری و کاربردی و کالایی به طبیعت و فرهنگ، توجه به دیدگاههای مختلف درباره گردشگری را ضروری می سازد. معمولا از توریسم به عنوان ابزاری برای تحریک اقتصادهای بحرانی و تقویت فعالیت های توسعه ای از طریق ایجاد مشاغل و درآمد استفاده می شود. اگرچه این موضوع به صراحت اظهار نشده اما غالبا امید براین است که که توریسم سختی های موجود در راه ارتقاء نیروی انسانی را کاهش دهد. به هرحال تجارب بدست آمده از توریسم متفاوت می باشد چرا که از طرفی توریسم می تواند به شکل های گوناگون بکارگرفته شود و از طرف دیگر قابلیت های هر محل برای جذب توریست و نیز رفع نیازهای آنها متفاوت است. فعالیت های گردشگری در نواحی روستایی به طور قابل توجهی افزایش یافته است، از دهه ی 70 در همه ی کشورهای توسعه یافته این یک نقش کلیدی در توسعه ی برخی نواحی روستایی که از لحاظ اقتصادی و اجتماعی رکود داشته اند را بازی می کند اما گردشگری در نواحی روستایی یک پدیده ی جدیدی نیست، یک موضوعی که از انقلاب صنعتی با مفاهیم بازگشت به زادگاه (بعنوان یک نوع گردشگری تجربه شده بوسیله ی ساکنان شهری که اصالتا از نواحی روستایی بودند و تعطیلاتشان را در دهکده های خود می گذراندند،درک شد) وجود داشته است. در این پژوهش،از روش های توصیفی برای دست یابی به ادبیات تیوریک موضوع وهمچنین روشهای پیمایشی( میدانی، مصاحبه) بصورت توامان استفاده گردیده است. یافته ها نشان می دهند گرایش و حمایت ساکنین یکی از مولفه های کلیدی در رویکرد توسعه پایدار گردشگری محسوب می شود. اگر توریسم روستایی خوب مدیریت و تمرکز شود این امکان را دارد که یک منبع جدیدی از درآمد و اشتغال بشود، و همزمان نقش گسترده ای را در شکستن انزوای اجتماعی عمل کند و به جمعیت گرایی جوامع غیر شهری تشویق گردد. از نتایج تحقیق بر می اید که ماهیت نگرش ساکنان نسبت به گردشگری با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند و میزان حمایت ساکنان تحت تاثیر سطح توسعه گردشگری می باشد. به طوری که با افزایش میزان اثرات منفی ناشی از توسعه گردشگری در مقایسه با منافع حاصله، به تدریج از میزان حمایتهای میزبان کاسته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار گردشگری ، گرایش جامعه میزبان ، نواحی روستایی