معماری سبز وپایداری

معماری سبز گونه ای از معماری است که در آن مقدار یا تمامی قسمت های بنا با پوشش گیاهی یا محیط کشت روینده،پوشانده شده می شود. این امر در راستای سازگاری ساختمان با محیط زیست، پایداری و بهینه سازی مصرف انرژیصورت می پذیرد. معماری سبز یکی از رویکردهای نوین معماری و شهرسازی و برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار است کهاز آن میتوان در جهت افزایش سرانه فضای سبز، ارتقای کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار شهری بهره برد. استفادهکاربردی میتواند به عنوان امکان بهره برداری بهینه از زمین های شهری قلمداد شود. هدف اصلی این تحقیق با استفادهاز گردآوری کتابخانه ای بررسی نقش معماری سبز به عنوان راهبردی در جهت ارتقا کیفیت محیط زیست شهری ازمنظر معماری پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، بام سبز ، معماری پایدار ، محیط زیست